هر آینه دلیست که حیران کربلاست * سید مجید بنی فاطمه

میون خاک و خون تو کربلا یارت میشم حالا که عمو نیست خودم علمدارت میشم دستمو وقتی از تو دست عمه کشیدم…

شیر شکار دلدل سوار شیر یزدان شاه مردان قوت پروردگار اَبَالاَدب میر غضب لافتی الا علی لاسیفَ الا ذوالفقار مُهر قبول نماز…

تو از امروز حر زهرایی قطره ای بوده ای و دریایی تو زما اهل بیت پر بودی بهر ما خانواده حر بودی…

ای پسر اول زهرا حسن سیدنا سیدنا یا حسن صورت تو سوره فرقان و نور چشم بد از روی دل آرات دور…

تنم مونده کوفه و دلم میره کربلا میگن میشی آخرش زمینگیر کربلا میگن که میخوان لشکر آماده کنن فقط نیزه و خنجر…

عاشقی یعنی دل بریدن از غیر یار خود ندیدن تا پای دار تو زمستون لاله چیدن عین بهار مادر شهید عاشق تر…

نمیدونه کسی از درد و از غمم بعد از تو فاطمه بی یار و همدمم حرفام و تو از چشام بخون بخون…

تا عکس ضریحو بغل میکنم سکوتم پایین پا رو حس میکنه همین اشک شوق سرازیر شده بهم نورت و منعکس میکنه امشب…

این جا که زخم از در هر خانه میزنند اینجا که بند بر پر پروانه میزنند با گوشواره های خودم ناز میکنند…

قرار بود حسن برادرت شه قرار بود تو هم شاه کرم شی قرار بود تو کربلا بجنگی قرار بود علمدار حرم شی…