والشمس همان طلعت نیکوی حسین است * حاج محمود کریمی

والشمس همان طلعت نیکوی حسین است

و الله سواد گره موی حسین است

حاجی ز کجا می طلبی کعبه دل را

سوگند به حق کعبه دل روی حسین است

جنت که بود رایحه اش رایحه عشق

الحق که معطر شده بوی حسین است

جبریل امین فخر کنان از ازل الدهر

در کنگره عرش ثنا گوی حسین است

ان رقعه که ثبت است در او حکم شفاعت

از روز ازل بسته به بازوی حسین است

خود را مزن ای شیعه بدین سو و بدان سو

سویی که بود سوی خدا سوی حسین است

تاسیس شفا خانه به صحرای بلا کرد

خاکی کند معجزه داروی حسین است

نازم به غلامی که به هنگام شهادت

از لطف سرش بر روی زانوی حسین است

دشتیست تماشایی پر جاذبه ان دشت

زیبا پسرس هست که اهوی حسین است

هر پادشهی صاحب اردو و سپاهیست

یک طفل رضی زینت اردوی حسین است

***

رخت از بوسه ای بیگاه می سوخت

نه تنها بوسه از یک اه می سوخت

چه کرده افتاب گرم وقتی

که رویت زیر نور ماه می سوخت

پریده رنگ و چسبیده زبانت

عطش افتاده با تاول به جانت

مخند این گونه شیرینم به مادر

عطش میریزد از چاک لبانت

.
.

لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net

.

متن کامل