وای از شام بلا مردم به اشک ما میخندیدن * کربلایی نریمان پناهی

بی قرارِ کربلا اونه که پناهی جز خودت نداره کربلا دوست داره پاشو تو خاک تو بذاره کربلا دوست داره همه رفیقاشو…

هر کی پیش تو خاکه سر تا پا دلش پاکه جز راه تو ای جانا هر راهی خطرناکه ای اولین ستاره حسین…

ای مادر انبیا ز آدم وی قد نبی به محضرت خم مرآت خدا تمامِ احمد شایسته ی احترام احمد ملک و ملکوت…

شهریاره علی تک سواره علی قبض روح میکنه ذوالفقاره علی سرهایی که زده بی شماره علی وقتی که میبندی دستمال زردتو وقتی…

جود و کرامت از کرمش جاودان شده هر چه دخیل هست به سویش روان شده جبریل هم اگر برسد در حریم او…

امشب زینب شود مهمان مادر بر استقبال او اید برادر سادات عالم فریاد از این غم واویلا واویلا اه و واویلا ***…

حک شده روی قلب من نام شیر گردگار لافتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار علی علی علی مولا عاشق دیار نجفم…

غیر از احترام ندیدم جز خوبی مرام ندیدم تو عمرم شبیه زینب من بازار شام ندیدم قم که دروازه ی ساعات نداشت…

عاشق راه وصلو میدونه نوکر صاحبش رو میشناسه امضای برات عشق من تو دستای ام عباسه از وقتی یادم میاد بودم محتاج…

باید دلو دچار کنم به سمت تو فرار کنم تو دلخوری ازم خدا خودت بگو چیکار کنم منم اون عبد ذلیلو تویی…