چرخونده ذوالفقارو لشکرو ترسونده | وحید شکری ۱۴۰۳ | متن شعر

حافظ مصحف خدا فضه بی ریا بود و با صفا فضه در کرمخانه خادمه اما خود کرم داشت با گدا فضه با…

یه امامی پریشونه غریب حتی توی خونه زهر جفا بهش دادن رو لباش لخته خونِ وای وای وای یه محتضره تو دردسره…

آتیش گرفت تموم جونت کسی نبود دل نگرونت زنت که تشنه بود به خونت چقدر بلا سرت آوردن تشنه بودی و آب…

صبح الست بود و خدا بی حساب داد آرامشی به هستی در اضطراب داد عشق آفرید و عالم و آدم خطاب کرد…

روی بستر زهرا پیش دختر زهرا بی رمق شد ای وای دست حیدرِ زهرا یاد اون شبایی که مادر بی صدا صدا…

موسی مسلح به عصا و حیدر مسلح به ذوالفقار موسی میزنه به رود نیل حیدر میزنه به کار و زار الله اکبر…

گره خورده دل پریشونم به رشته ی عشقت دلبر من شکر حق که از بچگی آقا سایه ی تو افتاد رو سر…

ذکر لبم یا زهرا نفسم نمیاد بالا یا زهرا وا اماه اخر غربت این مردن من کی میاد ببینه جون کندن من…

دنیا برای اهلش ما و غم تو مولا عشق تو روزی ماست داغ تو مانده با ما ما را به کاروانت کی…

قدم میزنه به مصاف عدو خاک صفین میشه زیر و رو داره میجنگه و با علی نمیزنه مو رجز پسر فاتح خیبرم…