چه غریبونه با چشم گریون » سیدرضا نریمانی ۱۴۰۲ + متن شعر

نبینم یار و یاوری نداری نبینم حرف خستگی بیاری نبینم پهلوون خیبر من سرت رو روی خاک غم بزاری اگه میون بسترم…

دوباره بوی دود و اسفند میون کوچه ها پیچیده از اسمون خبر میارن فصل غم و عزا رسیده خیمه های عزای حسین…

من از نسل مجنونم به پای تو میمونم از این غربت و بی داد به جوش اومده خونم ما باشیم و دیگه…

همینکه تو باشی کنارم خوشم تو را اینقدر هم که دارم خوشم بمان راضی ام از علی رو بگیر بمان دست خود…

شیدا شد بازم پسر فاطمه بابا شد بابا شد غوغا شد امشب در رحمت به همه وا شد ظلمت یعنی من مهتاب…

اشکامو تو میبینی تو میدونی چیه دردم به زیارت نرسیدم ولی دور تو میگردم تو هیئت تک و تنها ته مجلس که…

دنیا به کاممه شادم از برکت خداوندم خوشبختی اینه من بابام اینه دلیل لبخندم شب تولد دخترمه دختر من تکه تو این…

غم عشقت بیابون پرورم کرد هوای وصل بی بال و پرم کرد به ما گفتی صبوری کن صبوری صبوری طرف خاکی بر…

بابایی بهم خورده وضعم پریشونمو سوخته موهام منو مسخره کردنم بس که کهنه است لباسام منو میزدن بی بهونه بابایی روی صورتم…

در میان خیام ثارالله رنگ هر سجده رنگ میقات است آنچه آید ز خیمه ها بر گوش ناله یا رب و مناجات…