مهجه | دانلود کتاب مداحی و مولودی همراه صوت سبک
کیستم من در دریای کرامت ثمر نخل امامت گل گلزار حسینم دل و دلدار حسینم همه شب تا به سحر عاشق بیدار حسینم سر و جان بر کف و پیوسته خریدار حسینم سپهم اشک و علم ناله و در شام علمدار حسینم سند اصل اسارت که درخشیده به طومار حسینم منم آن کودک رزمنده که بین اسرا یار حسینم منم آن گنج که در دامن ویرانه یگانه در شهوار حسینم به خدا عمه ساداتم و در شام بلا مثل عمو قبله حاجاتم و سر تا به قدم آینه ام وجه امام شهدا را
روز عاشور که در خیمه پدر از من مظلومه جدا شد به رخم بوسه زد و اشک فشان رو به سوی معرکه کرب و بلا شد سر و جان و تن پاکش همه تقدیم خدا شد به ره دوست فدا شد حرم الله پر از لشکر دشمن شد و چون طایر بی بال پریدم گلویم تشنه و با پای پیاده به روی خار دویدم شرر از پیرهنم شعله کشید و ز جگر آه کشیدم که سواری به سویم تاخت و با کعب سنان بر کمرم زد به زمین خوردم و خواندم ز دل خسته خدا را
شب شد و عمه مرا برد سوی خیمه و فردا به سوی کوفه سفر کردم و از کوفه سوی شام بلا آمدم و در وسط ره چه بلاها به سرم آمد و یک شب ز روی ناقه زمین خوردم و زهرا بغلم کرد و سرم بود روی دامن آن بانوی عصمت به دلم شعله آهی که عیان گشت سیاهی و ندانم به چه جرم و چه گناهی به جراحات جگر زخم زبانش نمکم زد، دل شب در بغل حضرت زهرا کتکم زد، پس از آن دست مرا بست و پیاده به سوی قافله آورد چه بهتر که نگویم غم دروازه شام و کف و خاکستر و سنگ لب بام و ستم اهل جفا را
همه شب خون به دل و موج بلا ساحل ما شد که همین گوشه ویرانه سرا منزل ما شد چه بگویم که چه دیدم چه کشیدم همه شب دم به دم از خواب پریدم پس از آن زخم زبان ها که شنیدم چه شبی بود که در خواب جمال پسر فاطمه دیدم چو یکی طایر روح از قفس جسم پریدم به لبش بوسه زدم دور سرش گشتم و از شوق به تن جامه دریدم دو لبم روی لبش بود که ناگاه در آن نیمه شب از خواب پریدم زدم آتش ز شرار جگرم قلب تمام اسرا را
اشک در دیده و خون در جگر و آه به دل سوز به جان ناله به لب سینه پر از شعله فریاد زدم داد که عمه پدرم کو بگو آن کس که روی دامن او بود سرم کو چه شد آن ماه که تابید در این کلبه احزان و کشید از ره احسان به سرم دست نوازش همه از ناله من آه کشیدند و به تن جامه دریدند که ناگه طبقی را که در آن صورت خورشید عیان بود نهادند به پیشم که در آن راس منیر پدرم بود همان گمشده قرص قمرم بود سرشکش به بصر بود و به لب داشت همی ذکر خدا را
چه فروزان قمری بود چه فرخنده سری بود رخ از خون جبین رنگ به پیشانی او جای یکی سنگ لب خشک و ترک خورده او بود کبود از اثر چوب به اشک و به پریشانی مویش که نگه کردم و دیدم اثر نیزه و شمشیر به رویش بغلش کردم و با گریه زدم بوسه به رگ های گلویش نگهش کردم و دیدم دو لبش در حرکت بود به من گفت عزیز دلم این قدر به رخ اشک میفشان و مزن شعله ز اشک بصرت بر جگرم آمده ام تا که تو را هم ببرم از پدر این راز شنیدم ز دل سوخته یک یا ابتا گفتم و پرواز کنان سوی جنان رفتم و دیدم عمو عباس و علی‌اکبر فرخنده لقا را
حال در شام بود تربت من کعبه حاجات همه خلق به گرد حرمم گرم مناجات بیایید که این جاست پس از تربت زینب حرم عمه سادات همانا به کنار حرم کوچک من اشک فشانید به یاد رخ نیلی شده ام روضه بخوانید به جان پدرم دور مزار من مظلومه بگردید و بدانید که با سن کمم مادر غم خوار شمایم نه در این عالم دنیا که به فردای قیامت به حضور پدرم یار شمایم همه جا روشنی چشم گوهر بار شمایم همه ریزید چو میثم ز غمم اشک که گیرم همه جا دست شما
شاعر: استاد سازگار
.
.
لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net
.
