قال اباعبدالله انا قتیل العبره
لایَذکُرونی مومنٌ اِلا بَکا
من پادشاه غم من پادشاه آه
من کشته ی اشکم فی سبیل الله
قسم به جان جوانم جان من گره خورده
به جان سینه زنانم
پای گریه کنم را به کربلا برسانم
کشته مرده ی خود را کنار خود بنشانم
اَنَا قَتیلُ العَبَره لایَذکُرونی مومنٌ اِلا بَکا
****
اَنَا مُجیبُ الدَعَواة من هستم کشتی نجات
ای تشنه ی آب فرات من میرسانمت به حیات
من مبدأ عشق و من مقصد هر راه
زوار من هستند فی امان الله
قسم به ساقی سقا اشک سینه زنانم
بُوَد شراب طهورا
خاک فرش عزایم بُوَد ز تربت اعلا
هرکه سر بگذارد به پرچمم شود آقا
****
اَنَا اَسیرُ الکُرُبات من هستم شاه عَرَصات
حتی در زیر ضربات در دستم باشد برگ برات
هم جان و هم پیکر هم اصغر و اکبر
هم با تن بی سر دادم انگشتر
منم پناه دو عالم من تجلی حق
مظهر جلال و جمالم
زیر تیغ و سنانم ولی در اوج کمالم
اسم اصغر من روی سینه گشته مدالم
.
با نوای سید مهدی حسینی
شب ششم ماه محرم ۱۴۰۲
اشعار محرم ۱۴۰۲ یکجا » کلیک کنید
ایراد تایپی متن شعر رو اطلاع بدید
Mohjat.Net
.