لقبش ملیکه زینبه اون کسی که کربلایی وحید شکری

چه گنبد طلایی چه صحن با صفایی بقیع چقدر شلوغه عجب برو بیایی چه نماز جماعتی چه شکوه و قیامتی توی صحن…

پرچم یا حسین از همه بالاتره سر در هیئتا بیرق با حیدره بایدم بترسه دشمن از برپایی مجلس عزا تا خدا خدایی…

من قرار است به پای تو مصیبت بکشم دست هیهات از این طرز حمایت بکشم عرصه تنگ است ولی گر تو لبی…

وسط روضه و هر سینه زنی تا میگم حب الحسین اجِنَنی برمیگردی و نگاهم میکنی ای مادرِ کَرَم بی بیِ بی حرم…

دیگه از گریه هام معلومه حالم بده کسی میبینتم میگه این عاشق شده توی تنهاییام با تو حرفامو زدم هیچکس مثل تو…

خوشم که از ازل شدم به درگهت گدا حسن همیشه میزنم صدا ز سوز دل تو را حسن عنایتی دلم شود ز…

روی دیوار غریبی روز آخر سر میذاره من بمیرم حرمت موی سفیدشو نداشتن خواست که ورداره عباشو اما نامردا نذاشتن ای داد…

این بار چندم است کفن باز می کنم دارم به این بهانه تو را ناز می کنم پلکی تبسمی نفسی یا شکایتی…

از اون نگاهش نمیشه دل کند دلم میمونه وقتی که آروم میزنه لبخند دود کنید اسفند قد بلند و موی کمند و…

آسمونا پر شده از فوج فرشته رو صورت فلکی جبار نوشته تولد جوون رعنای آقای جوونای بهشته روی پای شیر بچه شیره…