یاد داری تا پیمبر بود نه غم داشتی
نه سر مویی سپید و نه قد خم داشتی
بر تمام درد ها با عشق مرحم داشتی
صورتی چون گل نفس های منظم داشتی
یاد داری فاطمه گویا همین دیروز بود
یاد داری بر حسن قران که می اموختی
همزمان بهر حسینت پیروهن می دوختی
اتشی در جان من با اه خود افروختی
لیک خود در شعله های اتش در سوختی
کپی برداری از اشعار تنها با ذکر منبع و لینک سایت مهجه مجاز است.
وبلاگ مهجه: www.mohjat.blogfa.com
مهجه | www.Mohjat.net
@mohjat_net