متن شعر
از فتنه نمرود میون آتیش و دود * حاج محمود کریمی
از فتنه نمرود میون آتیش و دود خلیل آل الله
داره نفس میزنه به یاد بی کفنه میگه با گریه و آه
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح و هَمُهُ لَنا عِبادَه
کُلُنا مظلوم و بعضُنا مَسموم و کَرامَتَنَا الشَهادَه
غرق عزا شده عرش معلا آجرک الله بقیة الله
****
امیر مُلک و مَلَک شهید داغ فدک غریب و بی آبه
برای شاه غریب شهید شیب خضیب ستاره می باره
قُتِلَ المَظلوم بِکربَلا عَطشان و باکیهً لَهُ جوادَه
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح و هَمُهُ لَنا عِبادَه
از این مصیبت وای از این بلا آه آجرک الله بقیة الله
****
نه گنبد و علمی نه خادم و حرمی چه غربتی داره
دلی که شد حرمش اسیر درد و غمش چه نعمتی داره
هُوَ نورُ الله کَرامَةُ الزهرا و حُبُهُ لَنا سَعادَه
نَفَسُ المَهموم لِظُلمِنا تَسبیح و هَمُهُ لَنا عِبادَه
میسوزه خورشید در ماتمت آه آجرک الله بقیة الله
لطفا اشتباهات تایپی در بین متن اشعار را اطلاع دهید
کپی برداری از اشعار تنها با ذکر منبع و لینک سایت مهجه مجاز است