جونمو بدم پات آره از خدامه
خوب و دیدنیه لحظه رسیدن
تو حرم تموم دنیا زیر پامه
زائرای محترمتو عشقه
مهربونی و کرمته عشقه
همه جاش بوی مشهد و میده
گوشه گوشه حرمتو عشقه
عالم میدونه باب المرادی
انالبخیل انت الجوادی
آقای مظلوم
****
شعله های آهِ میکشه زبونه
داری از غمای مادرت نشونه
غربتت عجیبه مثل مجتبایی
هم غریب کوچه هم غریب خونه
لخته خون خشکیده روی لبات
حتی یکی نیست تا که بمیره برات
غریبی بالا تر از این نمیشه
همسرت مرگتو بخواد از خدات
واست بمیرم خیلی غریبی
مشغول ذکر امن یجیبی
آقای مظلوم
****
از زمونه آقا دیگه دل بریدی
یک نفس هم حتی دل خوشی ندیدی
چشم به راه بابا بودی و بمیرم
روی خاک حجره پاتو میکشیدی
داری کم کم میسوزی و آب میشی
گل زهرایی داری گلاب میشی
دم آخری روضه خون واسه
لب تشنه طفل رباب میشی
سخت به والله بارون نباره
هیچ کس نباشه تا آب بیاره
لای لای علی جان
کربلایی جواد مقدم
جدیدترین اشعار ” مشاهده “