رنگش پریده موهاش سفیده گونش سیاهه قدش یه کم خمیده
با اینکه جونش به لب رسیده به عشق باباش ادامه میده
پشت سر اون سر بریده
یه جوری شد از اون شبی که از ناقه افتاد
با هیچی دیگه آروم نمیشه باباشو میخواد
میگه که خستم از سفر بابا
دیگه بیا منو ببر بابا
****
بابا رسیدی صبح امیدی بابا یه ماهه دخترتو ندیدی
تو رو که دیدم شکست غرورم برا تو سوخته دل تنورم
خاک موهاتو خودم میشورم
گلایم اینه چرا بابایی منو نبردی
تموم سر تو زخم اما سیلی نخوردی
دلم پر از سوال پر درده
بابا چرا لبت ورم کرده
***
زخمی وجودم روی کبودم جای خرابه کاشکی رو نیزه بودم
رد طناب و دور گلومه آثار آتیش هنوز رو مومه
این حرفا بین منو عَمومه
بذار خودتو یه لحظه بابا به جای عمه
یه چند شب دیگه وا نمیشه چشای عمه
کاخ یزید بابا همین پشته
مجلس اونجا عمهمو کشته
حاج سید مجید بنی فاطمه / شب پنجم ماه صفر 1397
لطفا اشتباهات تایپی در بین متن اشعار را اطلاع دهید
کپی کردن اشعار در سایت کتاب وبلاگ و نرم افزار به هیچ وجه مجاز نیست