لاله خشکی و از خون خودت تر شده ای
بی سبب نیست که این گونه معطر شده ای
دشت را از شرر داغ دلت سوزاندی
یک تنه باغی از الاله پرپر شده ای
تنش تیغ و تنت کرب و بلا را لرزاند
زخمی صاعقه خنجر و حنجر شده ای
سنگ بر اینه ات خورده و تکثیر شده
مثل غم های دلم چند برابر شده ای
ماه داماد کفن پوش هلالم کردی
شاخ شمشاد عمو قد صنوبر شده ای
چه کنم با غم این سینه پامال شده
به خدا اینه پهلوی مادر شده ای
این جماعت همه دنبال سرت امده اند
چشم بر هم بزنی پیکر بی سر شده ای
دست و پا میزنی و من جگرم می سوزد
خیلی امروز شبیه علی اکبر شده ای
***
قبله من کربلاست گوشه کوی حسین
خانه قلبم کجاست بر سر موی حسین
سائلی پرسید از چه میزنی محکم به روی سینه ات
گفتم او را من بدین سینه زدن خانه تکانی می کنم
روی نیازم کجاست روی حسین است و بس
قبله قلبم کجاست کوی حسین است و بس
کوی حسین قبله دل طاق دو ابروی حسین
چشم من و غیر او تا به ابد کور باد
چیست بهشتم فقط دیدن روی حسین
بوی بهشت خدا از حرمش می وزد
بوی بهشت خدا بوی حسین است و بس
بوی حسین حلقه دام عاشقان حلقه گیسوی حسین
مست شود عالمی از نفسش تا ابد
هر که فقط جرعه ای زد ز سبوی حسین
مادر او می برد اشک عزادار را
اشک عزادار چیست اب وضوی حسین
باز غریب است او باز لبش تشنه است
سوخت لب زینب از داغ گلوی حسین
گریه تو مرحم است مرحم زخمش ولی
زخم علی اکبر است زخم مگوی حسین
.
.
لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net
.