غدیر بود که اسلام از او کمال گرفت
غدیر بود که از کافران مجال گرفت
غدیر بود که شیعه به دوستی علی
جلال در کنف ذات ذوالجلال گرفت
غدیر بود که قرآن دوباره صاحب یافت
غدیر بود که شیطان ره زوال گرفت
غدیر بود که پیغمبر از خدای بزرگ
برای سینه ی پاک علی مدال گرفت
غدیر بود که لبخند فتح عدل شکفت
غدیر بود که توحید اعتدال گرفت
خدا گواست که جشن غدیر را باید
نه روز هجده ذیحجه، کل سال گرفت
پس از غدیر کسی راه رستگاری یافت
که دامن علی و خط سرخ آل گرفت
بگیر امروز این حکم خالق ازلی است
کسی که بعد محمد امام توست علی است
****
یگانه آینۀ نور سرمد است علی
علی است عین محمّد، محمّد است علی
هزار غاصب اگر حق او بگیرد باز
بدان وصیِ بلافصلِ احمد است علی
جلال و قدر خداداده را خدا داده
مؤیِد است و خدا را مؤید است علی
خداست نامتناهی، ولی خدا داند
که عبد بوده، ولی عبد بیحد است علی
زمام عالم و آدم بوَد در انگشتش
مگر نه اینکه خداوند را ید است علی
صراط جمع ندارد، به انحراف مرو
که در صراط خدا خط ممتد است علی
بهشت باغ و گل و نخل و میوه نیست عزیز
خدا گواست که خلد مخلد است علی
کسی که دیـد جمال عـلی، بهشت، بهشت
به خنده گفت همانا علی، علی است بهشت
****
به جز خدای نداند کسی که حیدر کیست
علی است جان پیمبر، ولی پیمبر کیست
از آن کسی که ز خیبر فرار کرد بپرس
کسی که کرد به یک حمله فتح خیبر، کیست؟
بـرادران مسلمـان! قسم بـه ذات خـدا
کسی که گشت به ختم رسل برادر، کیست؟
نـداد فـاطمه را مصطفی بـه ایـن و بـه آن
کسی که فاطمه را گشت کفو و همسر کیست؟
الا الا ز تمــام پیمبـران پـرسیـد
کسی که هست به دوشش لوای محشر کیست؟
کسی که یک تنه شد یار مصطفی به احد
خرید رنج نود زخم را به پیکر، کیست؟
بیـا ز قـول نبی خطبـۀ غدیـر بخـوان
در این خطابه عیان میشود که رهبر کیست
کسی که حق علی را ربود و فخر نمود
در این مقـام علی هم اگر نبود، نبود
****
علی کسی است که دین سایهای ز قامت اوست
سلامت همه اسلام در سلامت اوست
بگو شوند به کل فضائلش منکر
همان وجود علی مدرک امامت اوست
علی که خاک نشین نیست گر به خاک آمد
خدا گواست که از کثرت کرامت اوست
به خلد رحل اقامت گر افکنَد، عیب است
کسی که بر سر کوی علی، اقامت اوست
حلال زادگی شیعه ثبت و مستند است
همان ولایت مولا علی علامت اوست
شهامت علی از فتح بدر و خیبر نیست
گذشتن از همۀ حق خود شهامت اوست
صدای نالۀ زهرا شنیدن از پس در
گواه منزلت و صبر و استقامت اوست
علـی ز سلطنت روزگـار عـارش بـود
جهان به دیده کم از کفش وصله دارش بود
شاعر : استاد سازگار