سلام بر لب تشنه حسین زمزمه قبل نوشیدن آبه غروبا که تقریبا دم اذونه فقط دلم پی اصغر ربابه حالم خرابه حالم…

نذاشتی واسم هوش و حواس شدم غلامت کار خداست دل شده تسلیم خونه اصلیم حرم کرب و بلاست کرب و بلا ماریه…

باورش آقا سخته برام کمتر از حتی کبوترام چون نزاشتی کربلا بیام  تو دلم قیامتی شده کربلا چه حصرتی شده این عجب…

گرمی هر روضه به گریه هاشه رونق هیئت به سینه زناشه زمین که جای ما نبوده و نیست خوشگلی زمین به کربلاشه…

آقاییت همیشه بهم شده ثابت از همه عالم جداست حسابت رو زدمو بازم گیر توئه کارم من سگ رقیه ام عشقشودارم منو…

کربلا دل من با عکس های تو خوشه کربلا داره دوری تو من را میکشه کربلا کربلا کربلا کربلا دل به هوایت…

از تو دل نمیکنم حسین جز تو رو نمیزنم حسین هستی عالمی به فدایت ای شَه بی کفنم حسین حسین تو باشی…

بازم از غم تو قلبم روضه خونه موندی بین گودال غریبونه بی یار و علمدار جسمت غرق خونه موندی بین گودال غریبونه…