شهادت امام باقر

با سن کم روضه ی مکشوفه دیدی با عمه هات بمیرم زندان کوفه دیدی مصیبت ندیدی به اندازه ی شام به زحمت…

شکسته بغضم میون سینه میسوزه قلبم از زهر کینه میون حجره تا میرم از حال میاد به یادم روضه ی گودال جدمو…

منم یادگار غروبی پر از درد یه خواهر که بالای تل ناله میزد شدم روضه خون تو نفس های آخر غریبیِ جدم…

یادگار کربلا منم عزادار کربلا منم حسینو با لب تشنه کشتن مارو بردن اسارت خدایا دلم میخواد برم باز به کربلا زیارت…

دوباره دلم شد خونه ی ماتم ز غصه های گل زهرا آماده ی رفتن شده آخرین وارث داغ و غم مولا قلبش…

همه مردم مدینه خیرتو دیدن به عینه یه جِلوَت امامِ حسن یه جِلوَت امام حسینه کریمی و برو بیا داری سفره داره…

نه حرم داری نه زائر نه روضه خون نه شاعر غریب امام باقر شاهد روز واقعه راوی ماجرا تویی اون که حسینو…

من کیستم غبار تو یا باقر العلوم جان و تنم نثار تو یا باقر العلوم این روضه ها که دلخوشی ما فقیرهاست…