بزرگترین سرمایه با حرمش همسایه بهش میگم آقای اباعبدالله ولم کنه بیچارم همش میگم با یارم که من تو رو دوست دارم…

دره خونه حسین عزت و آبرو میدن ز مِیِ وِلا به کام عاشقا سبو میدن نوکر حسین تو دنیا همیشه سرش بالاست…

تو سلطان سلاطینی تویی که جان و جانانی خلاصه میشود آقا در عشق تو مسلمانی عجب حلوای قندی تو امیر بی گزندی…

گره خورده دل پریشونم به رشته ی عشقت دلبر من شکر حق که از بچگی آقا سایه ی تو افتاد رو سر…

دو محراب خدایی دو صحن کبریایی و از گلدسته ها آید به هر سو صدای یک اذان کربلایی زدم قبله نمایی میون…

ای مه روی ناز شاه چاره ساز چینِ زلف تو ناز بر روی ناز اهل جمکرانیم همه گدای تو ما فدای روز…

شده شب تولد بهترین بانو زنی که عالم میزنه محضرش زانو نوکریش افتخاریه پس دیگه باید مجلسشو با مژه ها بزنیم جارو…

گریم گرفته مثه بچه مرده ها دلم گرفته کدوم گناهم منو از تو و تو رو ازم گرفته دلم گرفته دل من…