حاج امیر کرمانشاهی

حسین آمد و آزاد از یزیدت کرد خلاص از قفس وعده و وعیدت کرد سیاه بود و سیاهی هر آنچه میدیدی تو…

بازم روی سیاه آوردم به روضه هات پناه آوردم میشه تو که هوامو داری بدی هامو به روم نیاری موقع مردنم مثه…

قسم به صاحب آهی که در نهاد من است غمش نشانه ای از پاکی نژاد من است مرا به پیر مغان هیچ…

بالاست آنقدر درجات جلال اشک تا حوض کوثر است مسیر کمال اشک در عرصه ندیدن نامحرم آن که برد انداختند گردن چشمش…

من بادم فقط یه بار تو زندگیم وایسادم وقتی که بین زلف تو افتادم موهای سوختت نمیره از یادم من آه شدم…

از تیر و طعنه ها دلمان پاره پاره است باید لباس مشکیمان هم رفو شود ای رنگ و روی ما به فدایش…

میدونی بی تو یه ثانیه ام ممکن نیست میدونی سالم بی محرم ممکن نیست از تو جدا باشم ممکن نیست تنها سر…

اون همه قول و قرار پدرونه این بود اون همه لالایی های عاشقونه این بود اون همه گفتی مراقبم میمونی اون همه…