ای گل من آروم بگیر شرم و توی چشام بخون روی پر فرشته ها میبرنت تا اسمون دل تو دریای خشکه دل…
دل آتش زده ام بی تو به گرداب خورد باز کن چشم که چشمم غم سیلاب خورد مادرت منتظرت مانده چرا خوابت…
گریه کمتر کن مادرت زاره وای تابه در خیمه آب راهی نداره آب خیمه عطش اشک و شراره لالایی برات می خونم…
در این عطش سرا که زمین داغ کرده است اخر چگونه کودک من تاب اورد چشمم از این فرات که ابی نمیخورد…
عمو حسین بیا که بین خاک و خون نشسته ام عمو حسین بیا ببین که استخوان شکسته ام یادگار مجتبی گل سرخ…
کبوترانه از این خاک ها رها شده ای برای درد یتیمانه ات دوا شده ای ربوده باد ز رویت نقاب و می…
با التماس و گریون دلم گرفته بارون برای اذن میدون ای عمو ای عمو وای وای وای ای عمو مگر که رنگی…
بوی یاس پیچیده توی قتلگاه توی خیمه عمه مونده چشم به راه یادته می گفتی من یارت میشم قد بلند مثل علمدارت…