راهی شد قافله ی عشق و امید دل من چرا دوباره نرسید به شهادت نرسید هرکسی که توی زندگی نشد عین شهید…

با نگاهت شریک بودم غم این شصت و چند روزو پا به پای تو جون دادم مصیبت های جانسوزو حالا دستِ تو…

اولین اسمی که اومد رو لبم قبل بابا گفتنم اسم تو بود اولین اشکی که اومد تو چشام واسه زخمی بودنه جسم…

از همه دلگیرم حسین راه تو دلخواه منه پیاده رفتن اربعین سِیرِ الی اللهِ منه خسته ام از دست زمین وقتشه افلاکی…

هوامو داری همیشه کسی مثل تو نمیشه کاش یه شب گریه کنم تو بغلت مگه چی میشه کی میمونه جز تو واسم…

منم یادگار غروبی پر از درد یه خواهر که بالای تل ناله میزد شدم روضه خون تو نفس های آخر غریبیِ جدم…