کربلایی محمدحسین پویانفر

توان واژه کجا و مدیح گفتن او قلم قناری گنگی است در سرودن او کشاندنش به صَحاری شعر ممکن نیست کُمِیت معجزه…

لطف خدا رسید به دادم همه جا شدم شبیه شهدا امام رضایی باورمه امام رضا دلبرمه بهشت من این حرمه خدا میدونه…

سلام ای نگارم سلام ای قرارم بجز تو تو دنیا کسی رو ندارم غلام غلامان تو و حیدرم همین افتخارم که تویی…

به نام نامی فاطمه به اذن شاه کربلا به نام ماه علقمه به اذن حضرت مرتضی سینه زن سینه سپره سینه زن…

بالی که شکست آشیانه نرسد مرغی که زمین خورده به لانه نرسد از من که گذشت مادری باز ای کاش بر شانه‌…

امام حسن مهربونی و کریم من گدای روضه هاتم از قدیم دره خونت من یه عمره نوکرم اگه بیرونم کنی کجا برم…

سن و سالی نداشتم اما در همان کودکی چه ها دیدم قبل از آن روز ها به این خوبی معنی درد را…

یا عین الله ناظره کار دنیا خورده گره بقیه الله العجل به صدیقه طاهره به خون مالک به خون حمزه ها قسم…